Een techniek ontwikkeld door de Amerikaanse danseres, choreografe en lerares Martha Graham, beschouwd als de hogepriesteres van de moderne dans, in de 20e eeuw. Deze techniek en lesmethode wordt nog steeds over de hele wereld gebruikt en blijft dansers en choreografen inspireren en voeden. 

De Graham techniek is zeer organisch. Gebaseerd op spier- en skeletbewegingen, gebruikt het de vitale actie van de adem, evenals de spiraal als de essentiële beweging van de romp en de armen, en versterkt deze op zo'n manier dat de rest van het lichaam getraind wordt. Het creëert de contractie-ontspanning binomiaal die het bekken sterk mobiliseert. Het is vanuit dit centrum dat de energie naar de uiteinden van het lichaam wordt geprojecteerd. De Graham-techniek gebruikt de tegenovergestelde energieën: zij impliceert extreme soepelheid en maximale spanning, een onophoudelijk spel tussen het gewicht van het lichaam en zijn steun, de grond, een voortdurende strijd tegen de ruimte en tegen zichzelf.